De laatste jaren hoor je er wel vaker over, schandalen in de vleessector. Zo was er al iets langer geleden het gerommel met het paardenvlees, en nu heel recentelijk nog de eieren in Nederland en de kip in Engeland.
De meeste verhalen die we de laatste tijd voorbij hebben zien en horen komen, komen gelukkig bijna allemaal uit de industriële sector en van de grote supermarktketens. Dit soort schandalen is er helaas altijd al geweest en het gaat in mijn ogen in ieder geval de eerstvolgende jaren ook nog niet over. Zolang het voor het grootste gedeelte van de consumenten nog belangrijker is de kiloknallers binnen te halen, zal ook aan deze misstanden nog niet veel gaan veranderen.
Gelukkig zijn er ook nog consumenten die voor vertrouwd gaan, die dus toch de slagerij opzoeken, maar wel met veel vragen. Waar komt jullie vlees vandaan? Heeft het dier wel een goed leven gehad? Je kent de vragen allemaal wel; deze zijn de laatste tijd zo vaak voorbijgekomen.
Het belangrijkste is, dat je je kunt onderscheiden van ‘de rest’. Dat de klant weet dat je niet ‘gewoon’ vlees verkoopt, maar je ‘eigen’ soort, volgens je eigen kwaliteitseisen. En natuurlijk dat je achter het product staat, dat je verkoopt. Nu hoeft dit er natuurlijk niet gelijk voor te gaan zorgen dat je bijvoorbeeld alleen nog maar Limburgse kloostervarkens mag gaan verkopen, maar zorg dat je weet waar je varken vandaan komt, dat het voldoet aan al jouw eisen, en dat je een constante kwaliteit kunt leveren.
Om dit verhaal helemaal rond te kunnen maken en je verhaal naar de consument het meest sluitend te krijgen, zou iedere slagerij voor het ideale plaatje eigenlijk weer terug moeten naar het systeem van vroeger. Door je eigen vee groot te brengen en te slachten, houd je natuurlijk de meeste grip op je werk en daardoor op je kwaliteit. Alleen zal dit door alle regels en dus ook kosten, nog minder worden.