Op het moment dat ik deze column schrijf, heb ik weer eens een dynamisch weekje achter de rug. Het was de week van vlees, in negatieve en positieve zin.
Misselijkmakende beelden, ook voor de ambachtsman en vleesliefhebber, in een Belgisch slachthuis vervuilden de media. En dan lanceert ondergetekende nog geen week later een Vleesbijbel. Goed of slecht getimed? Zeg het maar…
Evengoed zitten wij vakmensen niet op negatieve berichten uit het vleeswereldje te wachten. Vaak wordt er met een beschuldigend vingertje naar ons slagers gewezen. Kwalijke praktijken besmeuren ons mooie ambacht. Persoonlijk kunnen we dit soort zaken niet uitbannen, maar we kunnen wel proberen eraan bij te dragen. Het toverwoord is transparantie in de hele keten, alleen ligt dat op sommige vlakken nogal gevoelig. De slacht gebeurt achter gesloten deuren en de dood is natuurlijk nooit positief, behalve als je er zelf om smeekt. Maar zolang wij de taal der dieren niet spreken, is het lastig communiceren.
Tegelijkertijd vind ik ook dat wij wel eens met ons vingertje naar de antivleesgroeperingen kunnen wijzen. Omdat zij er alles aan doen om de vleessector aan de schandpaal te nagelen en niet willen accepteren dat er dieren gedood moeten worden, zullen zij de slacht altijd negatief benaderen. Voor de slachterijen reden om de deuren stijf dicht te houden. Als deze activisten zouden gedogen dat er nu eenmaal vleesliefhebbers zijn en niet zo agressief van leer zouden trekken, zou dat al een stap in de goede richting zijn.
Dieren moeten nu eenmaal dood om een lekker stukje vlees te eten. Als we er voor kunnen zorgen dat slachterijen met trots uit kunnen dragen dat zij op een humane manier en zo diervriendelijk mogelijk slachten, dan hebben we al veel gewonnen. Niet in de laatste plaats omdat we allemaal weten wat stress tijdens de slacht met de kwaliteit van je vlees doet. Naast het feit dat ik ontzettend trots ben op ons vak is dat één van de redenen waarom ik de Vleesbijbel heb geschreven. Door transparant te zijn en kennis over vlees te delen, stijgt de vraag naar kwaliteit en krijgen de raddraaiers binnen de branche minder kans. Laat zien wat je doet en vertel erover, ook al roept het soms negatieve reacties op. Er zijn genoeg liefhebbers. Twee dagen na de presentatie van de Vleesbijbel was de tweede druk al een feit. Een goede zaak, want ons wereldje kan mij niet transparant genoeg zijn.