Op het moment dat jullie dit lezen, zijn de vakanties overal in het land alweer begonnen. Vrijheid, blijheid! Als het een beetje meezit en het zonnetje zich dan aan de blauwe hemel uit de naad werkt, relaxen de thuisblijvende vakantiegangers er lustig op los.
Aan het eind van de middag wordt er een koele, alcoholische versnapering ingeschonken en op de achtergrond gloeit de houtskool in de barbecue onder een waanzinnig mooi stuk vlees. Dat vlees komt natuurlijk van de ambachtelijke slager, die met zijn advies en kwaliteitsproducten mede verantwoordelijk is voor een aangename maaltijd.
Veel meer gebeurt er niet in deze periode: voor de rest vind ik het altijd een beetje komkommertijd. Voor de meesten van ons geldt dat veel vaste klanten op vakantie zijn en als de slagerij niet voor een week of twee is gesloten, is een deel van het personeel ongetwijfeld ook aan zijn jaarlijkse, tijdelijke uittocht begonnen. Ik benut deze tijd altijd om veel te lezen, wat te schrijven en geef tussen de bedrijven door nog af en toe een interviewtje weg. Zo werd ik laatst geïnterviewd door het vakblad. Distrifood, met als uitgangspunt de slechte kwaliteit slavinken die in de supermarkt worden verkocht. Dit artikel was ook te lezen in de vorige editie van Vleesmagazine.
Toen ik het onder ogen kreeg, zag ik dat ik de titel Meesterslager toebedeeld had gekregen. Nu is het geen officiële titel, dus het mag worden gebruikt. Maar een titel moet je in mijn ogen verdienen en niet zomaar opgeplakt krijgen, voor mij had het dan ook niet gehoeven.
Toevallig weet ik dat er achter de schermen wel wordt gewerkt aan de titel Meesterslager. Op zich een goed initiatief en ik ben ook reuze benieuwd naar waaraan men moet voldoen of wat men ervoor moet doen om die titel te behalen, en vooral wie dat beoordeelt of zo'n examen gaat afnemen. Slageren is namelijk breed te onderbouwen en daarmee zijn vele aspecten gemoeid. Zelf leer ik na al die jaren nog iedere dag en voorlopig ben ik nog niet uitgeleerd.
Hopelijk is het niet zo dat de kandidaten alleen eenmalig kunstje moeten opvoeren. Een kunstje kun je namelijk leren, maar slageren is een kunst op zich. En de opleiding om dat helemaal onder de knie te krijgen duurt levenslang.