Het zit erop. Mijn vleesvrije maand is voorbij. Ik heb afgelopen vrijdagmiddag weer voor het eerst vlees gegeten: een Pikanto van Mora.
Dat ik weer vlees mocht eten, moest ik natuurlijk even vieren met mijn vleesminnende zoon Kayl. Daarom bakte ik voor hem frietjes en zijn lievelingssnack: de Pikanto. Hij houdt namelijk van ‘pittigheid’, zoals hij het zelf noemt. Zelf heb ik toen ook maar zo’n pittigheidje in het vet gegooid.
Wat heeft mij de vleesvrije maand opgeleverd? (Inderdaad, ik noem het vanaf nu ‘vleesvrij’ in plaats van ‘vegetarisch’. Net zoals ze in Groot-Brittannië doen. Vleesvrij klinkt namelijk wat ‘pittiger’ en niet zo geitenwollensokkenachtig. Bovendien denk ik dat boze vleesbazen die mijn vleesvrije avontuur niet zo konden waarderen, milder gestemd zijn als ik het “vleesvrij” noem. Het woord vegetarisch wekt toch wel veel weerstand op, heb ik gemerkt).
Maar goed, terug naar wat het mij heeft opgeleverd. Aan het begin van dit avontuur vroeg ik mij een aantal dingen af. Word je er inderdaad fitter van? Word je er echt slanker van? Voel je je moreel beter, omdat je niet meer verantwoordelijk bent voor de ‘moord’ op dieren en omdat je helpt aan een beter milieu? Zou het moeilijk zijn? Zou ik vlees echt gaan missen? Zou mijn seksleven nou echt zoveel beter worden? Zou ik een bekeerling worden? Enz., enz., enz.
De conclusies:
1. Ik voel me niet fitter dan vóór dit avontuur. Sterker nog, ik heb deze maand drie keer aanvallen van diarree e.d. gehad. Had ik eerder nooit.
2. Ik ben wel (ietsje) slanker geworden. Komt denk ik door bewuster te eten en minder te snacken. Maar… ik ben in januari óók begonnen met de training voor de Nijmeegse Wandelvierdaagse. Ik beweeg dus ook meer.
3. Ik voel me moreel niet beter. Ik heb namelijk gewoon bijna elke dag vlees gebakken voor mijn vriend en mijn kinderen. Voor mijn gevoel heb ik dan ook geen enkel dier van de dood gered. Ik voel me ook geen redder van het milieu. Dat gevoel zou ik – sorry Marianne Thieme – toch meer hebben als ik de auto liet staan.
4. Was het moeilijk? Zeker in het begin. Ik ben vlees als onderdeel van de maaltijd blijven missen. Welk gerecht je ook maakt, mét vlees is het eten gelijk lekker en op smaak. Lekker vleesvrij eten, is gewoon heel erg moeilijk. Alle recepten en tips die ik van een heleboel lieve vegetariërs heb gekregen ten spijt. Voordat een vegetarisch gerecht op smaak was moest ik de hele kruidentuin van, zeg maar,Klazien uit Zalk in de pan hebben gegooid. En dan nóg hoorde ik van mensen dat het een beetje laf smaakte (hadden ze gelijk in). Dus kaas, veel kaas gebruikt. Nog nooit zoveel kaas gegeten als deze maand.
5. Zou ik ooit fulltime vega kunnen eten? Nee. Vlees is daarvoor gewoon té lekker en het is gemakkelijk te bereiden. Ik wil niet allemaal poespas moeten uithalen om een lekker maal op tafel te zetten. Ik ben een werkende vrouw met twee kinderen en ik wil ‘smakelijk gemak’. Voor ik thuis ben is het zes uur half zeven. Dan moet er vaak nog snel gekookt worden om daarna nog wat quality time met mijn kinderen te kunnen doorbrengen, voor ze naar bed gaan. Ik heb geen tijd om bij wijze van spreken uren in de keuken te staan om vleesvrij te koken, zodat het ook nog lekker is. Als er gemaksmaaltijden of –maaltijdcomponenten zouden komen op vleesvrije basis, dan zou ik wellicht wel veel vaker zo’n vleesvervanger op tafel zetten. Ik heb mij overigens wel voorgenomen bewuster te blíjven eten. Want dat stukje van het experiment is mij goed bevallen.
(Gisteren was ik trouwens bij Schouten Europe, die het merkGoodbite maakt. Ik kreeg van Henk Schouten op de valreep nog een vegetarische lunch aangeboden met hun producten, waaronder de vegetarische kroket en frikandel die net het Ik Kies Bewust-logo in de wacht hebben gesleept. Ik zal eerlijk zeggen: als ik eerder was getipt over de Goodbite-producten. Had ik het veel minder moeilijk gehad, afgelopen maand. Wat een lekker spul zit daar tussen. Yum.)
6. Ben ik anders gaan kijken naar vegetariërs? Ja. Ik heb aan de reacties gemerkt dat er ook heel veel aardige vegetariërs zijn. Tot nu toe had ik vaak alleen maar te maken met agressieve planteneters die mij hun wil probeerden op te leggen.
Toch ben ik erachter gekomen dat een ‘vegetariër uit overtuiging’ eigenlijk niet mag bestaan. Mensen die geen vlees meer eten omdat ze tegen de bio-industrie zijn, moeten zich – vind ik - helemaal afkeren van alle dierlijke producten. Veganist worden dus. Ik heb me afgelopen maand een paar keer afgevraagd of het niet heel erg hypocriet is om uit dierenliefde geen vlees meer te eten, terwijl je bijvoorbeeld wel vlees koopt voor het gezin. Dan werk je toch net zo goed mee aan de bio-industrie? Dat doe je met eieren en zuivel eten ook en katten- en hondenvoer kopen ook en wat te denken van leren riemen, tassen en jassen? Hiervoor worden óf dieren voor gebruikt die uiteindelijk aan de slachthaak komen te hangen, of dat is al gebeurd.
Voor veganisten heb ik dan ook véél meer respect dan voor vegetariërs. Had nooit gedacht dat ooit nog eens te zeggen.
7. En nu, last but not least: Is de seks er beter op geworden?
Dat moet je aan mijn vriend vragen. Ik was namelijk de vegetariër, dus dan zou híj er wat van gemerkt moeten hebben…
Bedankt voor het volgen van mijn vegamaandje.