Tijdens een heerlijke vakantie in Griekenland ben ik op zoek gegaan naar plaatselijke slagers, want ook op vakantie blijft mijn slagershart kloppen. Het blijft leuk om een kijkje in de keuken van collega’s te nemen. Zeker ook over de grens.
Mijn moeder had mij al eens verteld over een Griekse slager in de plaats Chersonissos op het eiland Kreta, waar ik nu ook bivakkeerde. Toen zij op vakantie was, vond ze een slagerijtje ergens in een afgelegen schuur. In dat schuurtje zat een Grieks vrouwtje in zwarte kleding een achterbout in stukken te hakken. Mijn moeder kon nog net op tijd voorkomen dat het hakmes er doorheen ging, zodat ze de hele ossenhaas kon redden en voor een paar euro kon meenemen.
Met dit verhaal in mijn hoofd gingen we het stadje in. Maar wat denk je? Het oude schuurtje konden we nergens vinden. Wel kwamen we in het centrum een heuse Butchers Bar tegen. Een (voortreffelijk) restaurant, compleet uitgerust met een aantal dry age-kasten en een echte slagerij. Hieruit blijkt dat de Grieken op het punt van innovatie ook bepaald niet stilstaan. Ze lopen met alle nieuwe bevindingen mee, en ook zeker met de prijzen. Zelf vind ik dit een heel mooi concept, een authentieke slagerij in combinatie met een restaurant. Bij deze samenstelling heb je vrij snel veel beleving in je zaak, toch ook een van de punten waar het de laatste jaren om draait.
Dat Nederland niet het enige land is dat vooruit gaat, kun je ook zeer goed zien bij de wedstrijden van de International Young Butchers’ Competitition. Begin september waren de voorrondes voor het Nederlandse team. Wessel Starink, Keven van der Veen en reservekandidaat Benjamin van Hoven kwamen als beste uit de bus. Toch moeten zij waarschijnlijk keihard aan de bak om de andere Europese kandidaten voor te blijven, in het steeds sterker wordende deelnemersveld.
Wessel, Kevin en Benjamin, veel succes met de trainingen voor jullie wedstrijden in Parijs!