Deel 6, 14 januari: Jaloers, misselijk, Farizeeër en een dilemma

11 maart 2011 Caroline

 

Ik krijg steun uit alle hoeken. Zelfs dé organisatie die opkomt voor de belangen van de vee- en vleesindustrie helpt mij in mijn vegetarische experiment. De PVE heeft de kok van het restaurant waar wij vorige week een nieuwjaarslunch hadden vegetarische hapjes laten maken!

Ik moet daarom als eerste een grote pluim uitdelen aan de PVE. Een compliment ook voor de kok van restaurant De Sniep in Zoetermeer, die mij niet heeft afgescheept met laffe groentenburgers of smakeloze tofuworstjes, maar mij heerlijke en creatieve hapjes voorzette

Menu
Ik begon met een amuse van een roereitje in de dop op een bedje van zeezout. De bacon die mijn collega’s kregen, was er voor mij speciaal afgehaald.

Het tweede gerecht was een salade met daarin pecorino (Italiaanse schapenkaas) met witlof, vlierbessen en een toefje kruidenboter. Vervolgens kreeg ik een groentenbouillon, gevolgd door een gegratineerde, gevulde vijg op een bedje van witlofbladeren. Terwijl mijn collega’s smikkelden van een stukje kalfslende van de grill, kreeg ik als laatste gerechtje een taartje van portobello en couscous. Mjammie.

Jaloers
Toch was ik wel een beetje jaloers op mijn collega’s. Die mochten smullen van Parmaham en Waards runderpastrami met truffeldressing, gebakken Livar-varkensfilet met jus van gepofte knoflook en rozemarijn én kalfslende, gegratineerd met Gorgonzola.

’t Is dat de kok van De Sniep zo zijn best had gedaan om ook van mijn vegahapjes iets moois te maken, anders had ik het niet volgehouden met al dat lekkers om mij heen. Dat collega Joost van Winsen zijn Livar-varkensfilet liet staan, deed mij dan ook ronduit pijn. Heb ik ‘m ook gezegd. 

Farizeeër
Afgelopen weekeinde heb ik weer moeten ervaren hoe lastig het is als je een door de wol geverfde vleeseter bent. Boodschappen doen voor mijn avondeten vond ik al lastig, maar nu moest ik ook nog eens boodschappen doen voor een verjaardagsfeestje bij ons thuis.

Mijn mini-carnivoortje Kayl wordt dinsdag 8 jaar en dat vierden we voor een deel gisteren al.

Niemand van de gasten is echter vegetariër, dus die verwachtten natuurlijk de normale vleeshapjes op tafel. Met een dubbel gevoel liep ik zaterdag dan ook door de plaatselijke Jumbo. 'Ben ik wel een echte vegetariër als ik voor de gasten zonder blikken of blozen vleesgerechtjes in de kar stop?' dacht ik constant. Ik eet het zelf wel niet, maar ik kóóp het wel. Ik voelde me een beetje een Farizeeër.

Goulashsoep
Moest ik niet streng zijn en ze alleen vegetarische snacks voorzetten? Ik geen vlees, zij ook geen vlees. Ik heb gekozen voor een mix. De hapjes waren vega: (knoflooktoast met een tapenade van tomaten en olijf, olijven met rode pepertjes, pistachenootjes, toastjes met kaassalade en natuurlijk de oer-hollandse borrelnootjes en chips voor de kinderen).

De door mijn vriend zelfgemaakte goulashsoep (kan hij maken als de beste!) had wel vlees. Want zeg nou zelf: wat is goulashsoep zonder vlees? De basis van de soep was overigens wel vega. Ik had een potje vegetarische basis voor tomatensoep van dekleinstesoepfabriek.nl gekocht en blokjes groentenbouillon in plaats van vleesbouillon. Samen met de uien, winterpeen, tomaten, knoflook, komijn, marjolein en aardappels bijna helemaal vega; op het varkensvlees na dus. Zo kon ik de soep zelf ook eten: weliswaar na het te hebben gezeefd om geen draadje varkensvlees binnen te krijgen. Tja, je moet toch wat...

Conclusies
Al met al kom ik inmiddels wel tot een paar conclusies. 

1. Liegen (1)
Vegetarisch leven, terwijl de rest van je omgeving dat niet doet is lastig. Vegetariërs die anders stellen, liegen. Al was het alleen maar om het feit dat je volgens mij geen echte vegetariër bent, als je voor de rest van het gezin wél vlees koopt. Dan kleeft er toch ook bloed aan je handen? Of zie ik dat verkeerd? 

2. Liegen (2)
Vegetariërs die vroeger vlees aten en die zeggen dat ze vlees niet missen, liegen ook. Net als die mensen die jaren hebben gerookt en nadat ze zijn gestopt om het hardst roepen ‘dat ze niet meer moeten dénken aan een sigaret’. Yeah right. Ook ik ben ooit gestopt met roken, maar ik miste de sigaret elke dag. En als je de smaak van vlees eenmaal te pakken hebt gehad, blijf je het missen. Net als die sigaret.

3. Cold Turkey
Gezonder voel ik mij niet. Ik ben nu voor de tweede keer in veertien dagen lamlendig. Last van mijn maag, diarree, misselijk. Had ik als vleeseter bijna nooit last van, laat staan twee keer in veertien dagen. Of komt dit omdat mijn lichaam aan het afkicken is? Is dit de beroemde cold turkey? Had ik moeten afbouwen, in plaats van radicaal met vlees te stoppen?

4. Geen rekening
Alle mooie verhalen van hardcore vegetariërs ten spijt: de maatschappij houdt nauwelijks rekening met jullie: Het is verdomd lastig om maaltijden samen te stellen zonder vlees, laat staan dat ze er lekkerder op worden. Neem nou soep. Daar ben ik gek op, maar een fractie van de soepen is vega en als je die al vindt, betaal je de hoofdprijs. 

Reacties
Overigens wil ik de lezers die volop reageren op mijn vega-avontuur bedanken voor al die tips, adviezen en recepten.

- Zo adviseerde iemand mij te vegashoppen in natuurwinkels in plaats van in de supermarkt. 

- Producten van Redwood (vegan vissticks) en kroketten en bitterballen van Vetara, schijnen lekker te zijn.

- Ook de falafel van Maoz is mij aangeraden.

-  Verder moet ik vleesvervangers bakken met uien, adviseerde ene Marianne mij. Is lekkerder.

- Fiona uit België nodigde mij uit voor een Veggienight van deStichting Etisch Vegetarisch Alternatief in Gent. EVA voert in Vlaanderen een campagne waarbij ze de mensen stimuleert om een dag in de week geen vlees of vis te eten. Tijdens de Veggienight wordt a.s. donderdag het volgende menu geserveerd: Erwtensoep met dragon en brusschetta met tapenade van erwtjes en algen, Pakketjes van savooikool met gerookte tofu (huisgemaakt), aardappelgratin met uien en salie, raapjes met kervel en citroen en brownies met compote van rode vruchten en karamelijs met cardemom.

Klinkt lekker, maar helaas kan ik niet komen. Volgende keer misschien. 

- Een andere lezer zegt blij te zijn dat een 'vleeswebsite' nu eens niet zo overdreven spastisch doet over vegetarisme. ‘Mag je eigenlijk wel positief over deze maand schrijven? Ik denk niet dat metandmeal.nl dat waardeert!’ schreef hij verderop.

Wees gerust. Meatandmeal.nl legt mij niets in de weg. Wij staan open voor alles, zoals je ziet.

Tot snel!

P.S. Ik heb een dilemma: woensdag moet ik naar Maqs Food in Beesd. Zij wonnen de Horecava Innovation Award met hun concept voor magnetronvlees. Ik moet daar ook proeven, want anders kan ik er niet objectief over schrijven. Wat te doen?

 

Altijd op de hoogte blijven?