Slecht mens
Albert Heijn en de biologische scharrelslager hebben daarom (tijdelijk?) plaats moeten maken voor de Aldi. Ik koop nu bijvoorbeeld een pond gehakt voor 2,49 euro. Half-om-half dan. Betaal ook maar 4,99 euro voor een kilo kipfilet en heb onlangs een vleeskuiken gebraden van nog geen drie euro. Hebben vier man de vingers bij opgegeten.
Maar ik hink op twee gedachten. Dat je bij de Aldi heerlijk vlees kan kopen voor een paar eurootjes stemt mij blij. Dan hoef ik mijn kinderen niet op rantsoen te zetten en krijgen ze toch hun o zo belangrijke vitaminen en mineralen binnen. Aan de andere kant vermoed ik dat het vlees dat ik bij de gebroeders Albrecht koop niet van dieren afkomstig is die blij in het gras hebben lopen huppelen, dan wel lekker in de modder hebben liggen rollen.
Maar wat moet je als mens en als moeder? Als redacteur van een vleesblad voel ik mij sowieso verplicht de industrie te helpen door elke dag een stukje vlees te kopen. Daarnaast kan mijn jongste zoon niet zonder vlees. Vlees is zijn lust en zijn leven. Hij kijkt nog liever een week geen televisie dan dat hij één dag zonder mals kippetje, karbonaadje of balletje gehakt moet doen.
Maar die arme diertjes dan, hoor ik u zeggen. Als burger vind ik ook dat dieren moeten zijn vertroeteld voordat ze het slagersmes door hun hals voelen snijden. Als consument echter, wil ik – om redenen die voor mij belangrijk genoeg zijn – vlees op mijn bord. Ik kies dus voor goedkoop.
Slecht, ik weet het. Maar als u nou iemand weet die een mooi appartement, dichtbij de IJssel in Deventer wil kopen voor maar 224.900 euro k.k., laat mij het dan weten. Dan koop ik daarna weer troetelkip bij de biologische slager. Beloofd.
Caroline van der Plas
Terug naar alle columns Gevild