Altijd een bevestiging van Francine

Tien jaar geleden stapte speciaalslagerij Ben Albers over op het luxere segment. Vanuit Oosterbeek of Doorwerth reizen de klanten speciaal voor het verse lams- en kalfsvlees af naar de Hommelseweg in Arnhem. Slagersvrouw Francine Albers staat nog steeds volledig achter de destijds ingezette koerswijziging. De klantenaantallen blijven stijgen.

Tien jaar geleden stapte speciaalslagerij Ben Albers over op het luxere segment. Vanuit Oosterbeek of Doorwerth reizen de klanten speciaal voor het verse lams- en kalfsvlees af naar de Hommelseweg in Arnhem. Slagersvrouw Francine Albers staat nog steeds volledig achter de destijds ingezette koerswijziging. De klantenaantallen blijven stijgen.

Sinds Francine Albers dertig jaar geleden in het bedrijf stapte is ze er vol voor gegaan. Dat past bij haar karakter. Ze begon haar werkzame leven als apothekersassistente, en stopte daarmee op het moment dat ze in het huwelijksbootje stapte met slager Ben Albers. Zo ging dat in die tijd. Al snel zag Francine Albers dat het runnen van een onderneming alleen mogelijk is als je er samen voor gaat. Behalve het worst maken – dat is Bens pakkie an want ‘wat zijn ogen zien, kunnen zijn handen maken’ - , doet ze sinds die tijd álles. En al vanaf het begin drukte ze een grote stempel op de bedrijfsvoering.  

Beter gesitueerden

‘Smaak en kwaliteit zijn voor mij al vanaf de start in 1967 doorslaggevend geweest. Toen al! Ik ben altijd fel tegenstander geweest van marineren en paneren’, laat Francine Albers weten. ‘Als je als slager onderscheidend wilt zijn hoort de klant de pure smaak van het vlees te proeven en ervaren. Maar dan moet het ook op de goede wijze worden bereid. Ik ben me gaan verdiepen in koken en geef sinds jaar en dag braadadviezen in de winkel. Onze klanten, die over het algemeen graag kokerellen, willen van mij horen hoe ze het beste resultaat krijgen. Wanneer het blijkt te kloppen win je vertrouwen en keren ze terug in de zaak.’ Deze klanten, over het algemeen beter gesitueerden uit het Arnhemse Sonsbeekkwartier of uit de naburige plaatsen Doorwerth en Oosterbeek, stappen met een recept in de hand de winkel binnen en willen van Francine weten welk vlees daar bij past en hoe dit in de pan het best tot zijn recht komt. ‘Dat kan zijn ossenhaas, rib-eye, entrecote, verse kalfsschenkel of hertenvlees’, somt Albers op. ‘Die soorten verkopen we veel. Ons maaltijdenassortiment daarentegen is beperkt, dat past niet in onze bedrijfsfilosofie. We richten ons nagenoeg volledig op een kwalitatief stuk vlees en de advisering daarbij. Opvallend is dat klanten dat advies het liefst van mij willen krijgen. Onze personeelsleden zijn ook vakmensen en volledig ingewijd, maar vragen mij om een bevestiging wanneer ze de klanten hebben geadviseerd. ‘Francine wat vind jij ?’ De klant wíl die bevestiging en ik bén er toch altijd. Dus doen we het maar zo.’

Rungis

Flink wat van die klanten besteden voor meer dan 100 euro. Dat komt omdat Francine en Ben Albers er alles aan doen om kwaliteitsvlees in de toonbank te leggen. Wekelijks laten ze scharrelkippen, parelhoenders en konijnenbouten afkomstig van de befaamde Parijse versmarkt Rungis aanrukken. En Ben trekt regelmatig naar Texel waar hij het goed bevleesde Texelse lamsvlees ophaalt. Ook gaat het Livar varkensvlees in flinke hoeveelheden over de toonbank van de Arnhemse slagerij waar klanten naar hartenlust kunnen proeven. ‘Zo’n tien jaar geleden hebben we de omslag gemaakt naar het luxere segment en dat legt ons geen windeieren’, aldus Francine Albers. ‘De klantenaantallen blijven maar stijgen en we verkopen steeds grotere aantallen kilo’s vlees. We zijn een goed florerende zaak geworden en dat is in de jaren zeventig een tijd anders geweest.’ Destijds was de slagerij gevestigd aan een lager gelegen stuk van de lange Hommelseweg, waar toen vooral de naburige arbeiders op af kwamen. En juist die arbeiders trokken als gevolg van de gemeentelijke plannen naar Arnhem-Zuid. ‘De zich nieuw vestigende buitenlanders in de wijk hadden nauwelijks belangstelling voor ons vlees’, weet Albers nog. ‘In 1980 verhuisden we naar de huidige stek en maakten een nieuwe start. Niet meer onder het Keurslagerslogo, aangezien er al een Keurslager in de nabijheid werkzaam was. En met een geheel eigen in- en verkoopstrategie, dat bevalt mijn man en mij nog steeds uitermate. We zijn minder gebonden.’

Delicious

Die vrijheid heeft het slagersechtpaar, dat dertig jaar geleden zijn tijd al vooruit was en in Griekenland ideeën opdeed op het gebied van buitenlandse vleessoorten, specialiteiten en charcuterie, altijd gekoesterd. Ook naar de buitenwereld toe kan de slagerij zich naar eigen goeddunken profileren. Mooi voorbeeld daarvan is de enkele maanden geleden geplaatste reportage over vier slagersvrouwen in het magazine Delicious. Francine Albers was naast  Franny van Linschoten, die de contacten met de hoofdredacteur legde, Ina Mager en Anja van ’t Slot een van de gelukkigen die sjiek geportretteerd met haar favoriete stukje vlees (‘een goed bestorven zuiglamsbout’) op een grote foto in het blad prijkte. Bril af, sieraden af en het accent op het vlees. ‘Je proeft echt het verschil tussen een lam dat van ziltig gras of lamsoor heeft gesnoept en een gewoon lam’, liet ze de lezers in het foto-bijschrift weten. Er aan toevoegend: ‘Als je een lamsbout slow braadt trekken de smaken van de kruiden helemaal in het vlees, net als bij een stoofpot. Toch blijft het vlees mooi lichtroze, net als wanneer je het kort bakt. Belangrijk is trouwens wel dat lamsvlees op warme borden wordt geserveerd, het koelt namelijk sneller af dan ander vlees.’ Adviseren. Het is iets dat Francine Albers niet kan laten.