Vershof

23 april 2013 Edwin Rensen

In de jaren tachtig van de vorige eeuw was daar de opmars van het vershof. Groentespecialisten, slagers en bakkers kropen bij elkaar. Om tegenwicht te bieden aan de oprukkende supermarkten. Naarmate de jaren vorderden liep het bij veel vershoven spaak. Vroeg of laat ging het mis omdat samenwerkende ondernemers na een tijdje niet meer met elkaar door een deur konden.

Ondernemers - sorry dat ik het op deze plek zeg - zijn nogal eigenwijs van aard. Maar dat is óók een eigenschap die goed van pas komt bij het runnen van een eigen zaak. Neem de eigenzinnige, maar fanatieke Jeroen van Beijsterveldt uit Breda. Sinds 1 januari 2012 is hij eigenaar van een slagerij in Breda-Zuid (zie de reportage elders in dit blad). Deze slager verkoopt nu brood. Bakker John, bij hem in het vershof, gaf te kennen ermee te stoppen. Dan kun je als ondernemer vervolgens lijdzaam toezien welke detaillist er zijn intrek neemt en maar hopen dat het een beetje past bij de formule. Je kunt ook het heft in eigen hand nemen, zoals de 33-jarige Bredanaar deed. Hij nam het bedrijf van bakker John over, zocht brood- en banketleveranciers en vond die in de gerenommeerde (banket)bakkers Vromans en Teurlings. Zij beleveren hem met kwaliteitsproducten en Van Beijsterveldt haalde met het aantrekken van een bakkerij-medewerker kennis in huis. Hij schafte een Leventi-oven aan en bakt onder meer de eierkoeken en pistoletjes af.

Klanten hoeven voor vlees en brood maar een keer af te rekenen aan de Langendijk 5. Het loont allemaal in een wijk - dat moet wel gezegd - waar mensen wat te besteden hebben. De omzetten stijgen en de slager kan geen ruzie maken met de bakker. Of hij moet met zichzelf overhoop gaan liggen. Alleen maar winnaars dus. Want net als in de jaren tachtig, misschien nog wel meer dan toen, blijft het zaak klanten weg te houden bij die vermaledijde supermarkten.  Het woord vershof heeft inmiddels wel een negatieve klank gekregen. Beijsterveldt zelf noemt ‘zijn kindje’ dan ook anders: one-stop-shopping concept. Helemaal anno 2013.

Dit commentaar verscheen eerder in Vleesmagazine van april 2013.

Altijd op de hoogte blijven?