Wat doet de vleesbranche zichzelf toch aan? En wanneer houdt het eindelijk eens op? De paardenvleesaffaire heeft al een spoor van slachtoffers achtergelaten. Het Franse Spanghero, dat daarin een hoofdrol speelde, is failliet. Werknemers op straat. Vertrouwen weg. Hoop ellende dus.
Nog erger is het gesteld bij de berichtgeving over Willy Selten: Bedorven vlees mengen met vers vlees om het vervolgens gewoon te verkopen. Als dat zo is, is dat de boel belazeren en ‘spelen’ met de gezondheid van de klant.Ik vind dat echt verschrikkelijk.Wij leven anno 2013. Er is allerlei wet- en regelgeving om juist dit soort praktijken uit te bannen. En toch zijn er lieden die het weten te omzeilen. Die aanrommelen en denken daarmee weg te komen.
Hebben die ondernemers niet in de gaten dat wij in een totaal andere wereld zijn gaan leven. Een wereld waarin de kritischer en mondiger wordende consument op velerlei manieren informatie vergaart en je als ondernemer wel transparant moet zijn.
Het is ook oncollegiaal. Dit soort ondernemers (en het zijn er maar een handvol, tenminste daar ga ik van uit) verpesten het behoorlijk voor hun collega’s. Beschadiging van het productimago. Waar leidt dit toe? Uitbanen deze excessen.
99,9 procent van de vleesbedrijven doen wel netjes hun werk. Die moeten opnieuw investeren in hun imago. Uitleggen hoe zij werken, laten zien welke aandacht er is voor de inkoop, verwerking en verpakking van hun producten. En dat is hard nodig.
Ik hoor op de befaamde verjaardagspartijtjes geen leuke verhalen meer over de vleesindustrie. Erg ongenuanceerd, dat wel. Dat kan maar op één wijze gepareerd worden: eerlijk en transparant zijn. Onderschat niet wat de negatieve berichtgeving doet met de consument.