Als journalist kom ik vaak bij jaarbijeenkomsten en prijsuitreikingen die opgeluisterd worden met sprekers. Dat is voor het programma wel zo aantrekkelijk.
De afgelopen jaren heb ik er velen mogen zien die groepen slagers toespraken. Inspirators die zelf nog nooit achter een hakblok hebben gestaan, het verschil tussen rosbief en gekookte ham niet kennen, geen benul hebben van de uren die een ambachtsman maakt, maar wél melden dat ze toch vooral op zondag open horen te zijn en veel meer buitenlandse vleessoorten in het schap moeten leggen. Of dat de slagers reizen moeten maken om internationale foodtrends op te doen, een broodjescorner en lunchroom moeten beginnen, blablabla….
Het wemelt van de trendwatchers die hun publiek inspireren. Dan zie ik zo’n nuchtere slager, uit een 1500 inwoners tellend dorp in Noord-Groningen, zuchtend om zich heen kijken.‘Wat moet ik hiermee ?’ Er zijn overtuigende en inspirerende sprekers, maar óók die er zich met een Jantje van Leiden van afmaken en voor íeder publiek eenzelfde standaardpraatje afsteken. Dat getuigt niet van respect voor de slager.
De Koninklijke Nederlandse Slagersorganisatie kondigde voor het Inspiratiecongres van dit jaar een uurlange Powerspeech van André Troost aan. Het woord Powerspeech deed me vooraf de wenkbrauwen fronsen. Het zal toch niet ? Maar deze entertainer had zich écht verdiept in het slagersambacht. Troost had vele slagerijen in het land als mystery-shopper bezocht, gesprekken gevoerd met ondernemers en kwam met hele goede adviezen die de omzetten doen stijgen. Ik merkte na afloop dat slagers dit waardeerden. Het is altijd goed dat iemand van buiten de branche met een ‘out of the box’ blik het publiek toespreekt. Het zet de ondernemer aan het denken. Maar soms…Aargh.
Dit commentaar verscheen eerder in Vleesmagazine van juli 2013.