Achtduizend bezoekers telde de Slavakto. Daarover is teleurstelling. Nu vind ik persoonlijk het aantal bezoekers niet het allerbelangrijkste, maar de kwaliteit. Standhouders willen in contact komen met (potentiële) klanten. Dat zijn niet de gezinsleden of het personeel, maar de slager-ondernemer. Natuurlijk is het belangrijk dat ook medewerkers op de hoogte blijven van de nieuwste ontwikkelingen en ideeën opdoen. Die moeten daar óók zijn.
Ik snap ook niet dat medewerkers die deelnamen aan de vakwedstrijden, de beker bij de prijsuitreiking niet zelf mochten ophalen. Jan de Hoop (die de prijzen uitreikte) kreeg op de vraag waar die medewerkers waren, het antwoord: 'Aan het werk'. Ik ben verbijsterd! Geweldig dat jonge mensen hun vakmanschap willen aanscherpen. Maar laat hen dan ook genieten op het podium als dat een beker waard is. Het is een 'investering' die zichzelf terugverdient. Het ontlokte Jan de Hoop de opmerking: 'Slavendrijvers'. Oei, imago! Enorme bewondering heb ik voor Juan Lopez en Marco van der Hout, 'onze' Europees kampioenen. Hulde aan hun werkgevers, begeleiders en diegenen die hen in staat stelden hieraan mee te doen. Grote klasse! Terug naar de Slavakto. Door die achtduizend bezoekers is een belangrijk aantal standhouders teleurgesteld. Al zijn er ook die tevreden zijn met de opgedane contacten. Ongetwijfeld zal wel weer discussie ontstaan over de toekomst van de Slavakto. Uit de wat geringere belangstelling blijkt dat de slager niet zo snel enthousiast meer is om een beurs te bezoeken. Het verdient dus denkwerk om de Slavakto zodanig aantrekkelijk te maken dat die onmisbaar wordt. De branche heeft wel een platform nodig waar aanbieders, afnemers en brancheorganisaties elkaar treffen. Voor ideeën, inspiratie en misschien ook wel bemoediging.