VEEHOUDERIJ | Dierenwelzijn is een belangrijk item in de veehouderij. De sector praat over aanpassingen als grotere stallen en meer uitloopruimte. Dit kost geld. Namelijk een investering van vier tot vijf miljard euro.
Binnen het Convenant Dierwaardige Veehouderij maken NGO’s en vertegenwoordigers uit de veehouderijsector plannen om dierenwelzijn te verbeteren. In opdracht van deze partijen onderzochten Wageningen Economic Research en Connecting Agro & Food niet alleen de kosten van de extra dierenwelzijnsmaatregelen, maar ook de eventuele knelpunten.
Kosten
Het verder verbeteren van dierenwelzijn vraagt om een investering van vier tot vijf miljard euro. De jaarlijkse kosten (exclusief subsidies) bedragen meer dan 1 miljard euro, een stijging van gemiddeld circa 12 procent op boerderijniveau.
De grote vraag is natuurlijk waar het geld vandaan moet komen. Als de rekening bij de veehouders komt te liggen heeft dat grote gevolgen voor rentabiliteit van de veehouderij. Als kosten bij de consument wordt neergelegd, stijgen de prijzen van zuivel, vlees en eieren met zo’n zes procent. De overheid kan hierbij een rol spelen in de financiering door middel van subsidies. Uiteindelijk vraagt een dierwaardige veehouderij om een gezamenlijke en gelijktijdige inzet van alle betrokken partijen: het beleid, markt- en ketenpartijen, en consumenten.
Knelpunten
Naast de kosten zien de onderzoekers ook knelpunten voor meer dierenwelzijn. Veel Nederlandse Veehouders produceren voor de export. Een gelijkspeelveld is hier belangrijk. Nederlandse producenten kunnen hun prijzen makkelijker verhogen als elders in Europa dezelfde standaarden gelden. Datzelfde geldt voor de import. Voor zowel geïmporteerde als Nederlandse producten moeten dezelfde welzijnseisen gelden.
Andere knelpunten zijn de vergunningverlening voor stalaanpassingen en nieuwbouw en de kinderziektes van nieuwe systemen. Met pilots kunnen nieuwe methoden en technieken worden ontwikkeld en getest. En tot slot. Dierenwelzijn niet de enige uitdaging waar de veehouderij voor staat. De onderzoekers pleiten daarom voor een integrale aanpak, waarbij dierenwelzijnsmaatregelen en zaken als stikstof, klimaat, water, en biodiversiteit gezamenlijk worden aangepakt. “Dit voorkomt verkeerde beslissingen of beslissingen die elkaar tegenwerken”, aldus de onderzoekers.
Bron: Wageningen Economic Research en Connecting Agro & Food
