Het mag een wonder heten dat Nederland na de laatste weken ’s avonds nog steeds een stukje vlees op zijn bord heeft liggen. Want de milieu- en dierenclubs zijn flink op stoom met hun anti-vleeslobby. Hema-worsten zijn not done omdat het vlees van onverdoofd gecastreerde biggetjes bevat, varkensvlees mag niet meer omdat de dieren te langzaam zouden worden verdoofd alvorens ze worden geslacht, een kipfiletje is uit den boze omdat de kippen te weinig volt door hun lichaam krijgen voordat ze worden veroordeeld tot het mes en een lekkere lamsbout of runderlapje zit er ook al niet meer in want dat zou wel eens onverdoofd geslacht kunnen zijn.

 

Is het toeval of opzet dat de vleesindustrie momenteel zo erg onder vuur staat? Opzet, zou ik zeggen. Er komen immers verkiezingen aan en de Partij voor de Dieren heeft stemmen nodig. Wat is er dan beter in deze huidige feel-good economy de consument te bestoken met dierenliefde? En ze er dan meteen achter aan laten zien, dat die gemene vleesmensen die lieve, pluizige, schattige diertjes heel wreed afmaakt. Dat doet het altijd goed.

 

Ik heb de laatste weken een open geluid van de vleessector zelf gemist. De muren worden kennelijk weer hoger opgetrokken en men verschuilt zich in de loopgraven in de hoop dat het allemaal wel weer overwaait. Maar ik zal u voorspellen: dit waait niet over. U moet er dan ook snel voor zorgen dat u de consument aan uw zijde krijgt. Hoe? Door eerlijk, oprecht en open te zijn. Niet net doen alsof er geheimen zijn bij het produceren van vlees. Vertel de mensen maar dat dieren dood gaan voor een stukje vlees, maar vertel ook wat er in het hele proces gebeurt.

 

Wat dat betreft een compliment voor Henny Swinkels en de zijnen. VanDrie Group kwam onlangs als eerste met een maatschappelijk jaarverslag. En daarin lezen mensen inderdaad dat er lieve kalfjes worden gedood voor een stukje vlees, maar VanDrie doet er tenminste niet geheimzinnig over en laat zien waar ze voor staat. Ze neemt verantwoordelijkheid.

 

'Een keten is zo sterk als de zwakste schakel', schrijft VanDrie. En een groter gelijk kunnen ze niet hebben.

Caroline van der Plas

Reageer op deze column

(Meat & Meal nr. 9, november 2006)