Nog meer zin om te ondernemen

27 september 2022 Gertjan Kiers

Beurzen, je houdt ervan of je verafschuwt ze. Op elk vakgebied kom je ze tegen en ze hebben allemaal hun eigen romantiek en charme. Als horecaslager zijn voor mij de slagers- én de horecabeurzen belangrijke happenings die ik altijd probeer te bezoeken, mits er niet een of ander virus alle sociale evenementen op slot gooit. Gelukkig kunnen beurzen weer. Voor ons slagers is er dan natuurlijk één beurs waar je niet omheen kunt: de Slavakto. Als ik mij niet vergis staat die naam voor Slagers Vak Tentoonstelling.

In de tijd dat ik nog jong en redelijk onbedorven was en het vak mocht leren op de Pompelaan was de Slavakto een groots evenement. Als klein juniorslagertje mocht je helpen met opbouwen en afbreken. Trots als een pauw liep ik dan in mijn schooluniform: een witte jas, witte laarzen en een wit (liefst schoon) petje. Geen idee of we onze koppel met messen en aanzetstaal ook om moesten. Je was in één klap van je slagerende maagdelijke imago af en voelde je een grote meneer. Ik herinner mij nog de enorme vetsculpturen, gemaakt door oude ervaren rotten uit het vak. De spanning voelbaar door de slagersaderen tijdens de uitslagen van de vakwedstrijden. Productpresentaties om je vingers bij af te likken en machineverkopers die hun uiterste best deden om het verouderde machinepark te vernieuwen.

Maar ook de tijden van de beurzen zijn veranderd. Het kostenplaatje, de tijd en de moordende concurrentie hebben de wereld veranderd. Mogen is moeten geworden en als je in de positie zit dat het niet moet, dan maar niet. Zo is het vloeroppervlak vele malen kleiner geworden, maar kleiner betekent niet dat het niet leuk of interessant is. Ook deze editie zal zo vast als een huis staan, alleen al de locatie is prima. Want het proeflokaal van brouwerij De Leckere zit op dezelfde locatie en hun Lentebock en Herfstbock zijn fenomenaal. Dus standhouders, wilt u beslagen ten ijs komen, haal uw biertje bij de buren.

Alle gekheid op een stokje natuurlijk. Wat er overblijft is een hal vol vakmensen die hun eigen spe­cialisatie hebben en die daar heel veel over willen vertellen. En dat maakt deze beurs zo verschrikkelijk leuk. Ambachtsmensen, oud-collega’s die je door drukte en tijdsgebrek al veel te lang niet hebt gesproken, innovaties, noem maar op. Na zo’n beursdag heb je plots nog meer zin om te ondernemen. En wat te denken van de sprekers tijdens deze editie. Barbecuegoeroe Jord Althuizen, de man die vlees bereiden op open vuur en gloeiende houtskool op de slagerskaart heeft gezet. Maar het meest kijk ik uit naar Pat Whelan, voor mij als Ierlandlover een must see. Ik voel me vaak een bevoorrecht mens en ik heb de mazzel gehad dat ik door Whelan zelf ben rondgeleid in zijn slagerijen. Een kippenvelmoment dat ik iedere slager gun.

Altijd op de hoogte blijven?