Deel 9, Knettergek, lief en sudoku

11 maart 2011 Caroline

 

Ik begin aan mijn laatste 24 uur als 100 procent vegetariër. Thuis wordt het straks weer een stukje gemakkelijker, nu niets of niemand mij nog in de weg staat om een stuk vlees op mijn bord te leggen. Niemand? Misschien toch wel eentje: ik.

‘Kap er toch mee’, zeiden mijn kinderen talloze keren afgelopen maand als ze mij weer eens zagen priegelen om kleine stukjes spek uit de zuurkool te vissen, of draadjes varkensvlees uit de goulashsoep zagen zeven. 

Knettergek
‘Knettergek geworden’, zag ik mijn oudste zoon Ryan dan denken. ‘Waarom doe je dit? Eet toch gewoon op! Denk je dat ze hier met filmcamera’s om de hoek staan om je te betrappen?’ Nee Ryan. Dat denk ik niet. Ik vind echter dat als ik mij iets heb voorgenomen, ik dat ook moet waarmaken. Plichtsbesef heet dat bij volwassenen. Maar ja, Ryan is 13 en die heeft nog niet zoveel met dit soort woorden. Komt nog wel.

Lief
Kayl daarentegen vond het deze maand uiteindelijk wel prima. Hij is niet bijna oma gaan wonen, zoals hij begin deze maand dreigde te doen (zie weblog deel 2). Zolang hij zijn dagelijkse stukje vlees maar kreeg. ‘Mama is lief, maar nog liever als ze vlees voor me bakt.’ Dat heeft mama dan ook trouw gedaan. Mama’s zorgen namelijk graag goed voor hun kindjes. Althans, deze mama wel.

Bewust
Ik zei het al: thuis wordt het straks weer een stukje gemakkelijker, nu niets of niemand mij nog in de weg staat om een stuk vlees op mijn bord te leggen. Niemand? Misschien toch wel eentje: ik. 

Klinkt misschien gek, maar na een maand geen vlees eten, voel ik me straks misschien toch een beetje schuldig als ik weer op de oude voet verder ga. Dat wil zeggen zoals vóór deze maand. Nu leef ik al een maand heel bewust. 

Elk bezoek aan de supermarkt ging gepaard met een leesmarathon aan etiketten uitpluizen. Elk product werd bij wijze van spreken drie keer omgedraaid voordat het in de kar belandde.

Sudoku
Ik heb door geen vlees meer te eten ervaren hoe vanzelfsprekend vlees eten eigenlijk is. Vlees is overal. Je kunt niet om vlees heen. Overal zit vlees in. Vegetariërs zijnmisschien wel intelligenter dan vleeseters omdat ze meer móeten nadenken. Misschien krijgen vegetariërs daarom ook wel minder snel Alzheimer? Zij hoeven geen sudokupuzzels te maken om hun hersenen te trainen. Hun hele leven is één grote sudoku-puzzel. 

Maar goed, laatste 24 uur dus. Die ga ik maar eens besteden om de balans van een maandje geen vlees eten op te maken. Mijn slotconclusies meld ik u volgende week dinsdag in mijn laatste weblog over dit onderwerp.  't Is ook wel genoeg geweest zo, toch?

Tot nog één keer!

 

Altijd op de hoogte blijven?