Waarom doe ik dit eigenlijk? Waarom eet ik een hele maand geen vlees meer? Ik mis het heel erg. Alsof ik een goede vriend heb verloren. Wie bewijs ik nu eigenlijk een dienst? Gisteravond had ik bijna de pan gehaktballen opgegeten. Zoals je bij liefdesverdriet wel eens de hele doos chocolaatjes achterover werkt.
Ik heb een dip. Die kwam met name door de zoveelste vleesvervanger die ik heb gegeten. Komende week stop ik daarmee. Dan ga ik vegetarisch koken zónder die nep-hamburgers en nepnuggets.
Lekker?
‘Geschikt voor vegetariërs’, staat te lezen op zowat elk pakje vleesvervanger dat je in de supermarkt kunt kopen. Of het ook lékker is voor vegetariërs, is een geheel andere vraag. De ware vegetariër zal je de winkel niet zien uitlopen met zo’n pakje, is mijn inschatting na een paar dagen proeven.
Voor wie worden die producten eigenlijk gemaakt? Voor mensen zonder smaakpapillen misschien?
Drek
De enige enigszins lekkere vleesvervanger die ik tot nu toe heb geproefd, zijn de groentenballetjes van Tivall die onder AH huismerk in het schap liggen. De groentenburger van hetzelfde merk heb ik ook geproefd (mwâh, door te veel paneermeel moddervet na het bakken…) en inmiddels ook een kaas-paprikaburger, of wat daarvoor moest doorgaan.
Wat-een-drek! Sorry dat ik het zeg hoor, maar denken de producenten van dit soort troep dat mensen die geen vlees meer eten, meteen hun smaak hebben verloren?
Paneermeel
Dan nog even iets: waarom omhullen jullie die producten in hemelsnaam met een laag paneermeel waar je met een drilboor nog niet eens doorheen komt? Vinden jullie het product zelf ook zo goor, dat jullie denken dat de laag paneermeel de smaak kan verhullen soms? Verkeerd gedacht. Het maakt het product er alleen maar nóg goorder op.
Horecava
De Horecava is overigens mij meegevallen. Ik heb de vleesbedrijven dit keer maar links laten liggen om te voorkomen dat ik vleeshapjes aangeboden zou krijgen. Als redacteur van een vleesblad is het misschien een beetje raar om te zeggen dat je afslaat omdat je vegetariër bent geworden…
Weg kwijt
Dat vindt ook lezer Leo van Balen. Hij vroeg mij deze week of ik de weg kwijt was. Hij schreef: ‘Dat je je wilt verplaatsen in de positie van een ander, okay. Maar stel nu dat er bij jou inderdaad van allerlei dingen beter en lekkerder worden. Wat doe je dan Caroline? Ga je dan langer door als vegafan? En trek je dan de conclusie dat je je niet langer kunt verbinden als vakbladjournalist aan Meat & Meal?
Want zeg nu eerlijk; vind je ook niet dat je als vleesvakbladjournalist minimaal licht opgewonden moet raken bij het zien of voelen van een mooi stukje vlees van welke origine dan ook? Ik ben benieuwd Caroline wat je straks gaat doen als je overtuigd vegetariër dreigt te worden. Reed Business is een grote uitgever met een hoop titels dus wie weet hebben ze wel ergens plaats.'
Nou, nou Leo: dat is wel een hele hoop voorbarigheid in één reactie. Of ik langer doorga als vegafan, dan deze maand weet ik nog niet. Zoals ik mij nu voel niet, maar het einde van de maand is nog ver weg.
Of ik in dat geval mijn ontslag indien bij Meat & Meal? Is dat niet wat al te kort door de bocht? Móet je vlees eten om over vlees te kunnen schrijven? Tot voor kort schreef ik over vegetariërs zonder dat ik vegetariër was. Daar hoorde ik niemand over.
Vriendschap
Het vegaleven is trouwens wel érgens goed voor. Ik kreeg namelijk een mailtje van een leuke ex-collega, die ik al twee jaar niet had gesproken. Ze wilde me even steunen. Kun je nagaan waar stoppen met vlees eten al niet goed voor is. Je haalt er zelfs oude vriendschappen mee aan. Bedankt Josina voor je steun en inderdaad: ik heb wel héél veel over voor mijn werk.
Ook ex-secretaris Hans Heier van de Vereniging Nederlandse Vleeswarenindustrie reageerde. Had ik ook al tijden niet gesproken. Hij schreef:'Wat een marteling om dat heerlijke vlees te bakken voor je vriend en zoon (terecht dat ze niet het slachtoffer worden; dat is in vegetarische kringen wel anders) terwijl je het zelf moet ontberen. Tja, het valt niet altijd mee om journalist te zijn. Maar het is het ongetwijfeld waard om de waarheid naar boven te laten komen en je kunt dan ook uit eigen ervaring en met gezag spreken.
Antwoord
Ook heb ik imiddels antwoord gekregen op mijn vraag wat je wel en niet mag eten als vegetariër. ‘Normaal gezien houdt vegetarisme in dat er geen producten worden gegeten waarvoor dieren gedood worden’, schreef Veerle Breemeersch van de Belgische dierenrechtenorganisatie Gaia. ‘Dus geen vlees, vis, gelatine en kaas waarin dierlijk stremsel zit.’
Weten we dat ook weer. Mijn krentenbolletje met kaas die ik bij het pompstation kocht, was dus ook al niet vega. Zag namelijk op het etiket dat er stremsel in zat. Blijft weinig te snacken over in het pompstation. En voor iemand als ik, die veel langs de weg zit, is dat niet gemakkelijk.
Lunch
Donderdag is de - altijd met veel vlees gepaard gaande -nieuwjaarslunch van de Productschappen Vee, Vlees en Eieren(PVE). Heb inmiddels aan de PVE gevraagd of de kok van het restaurant waar we zitten wellicht een vega-gerecht kan maken.
De altijd behulpzame woordvoerder van de PVE, Dé van de Riet, heeft beloofd zijn best te doen. Hij overwoog zelfs nog even met mij mee te doen, maar kwam tot de conclusie dat hij dat als PVE-medewerker écht niet kan maken. Logisch.
Ben benieuwd wat ik krijg voorgeschoteld. Hopelijk geen kaas-paprikaburger van AH...
Tot snel!