Een mozaïek van het leven van Paula van Rijn

25 mei 2023 Marieke Pols

Slager, zweminstructrice, sluiswachter en vliegenier. Allemaal beroepen die de inmiddels 75-jarige Paula van Rijn in haar leven gehad heeft. Op haar 71e voegde ze daar schrijfster aan toe. Onlangs verscheen haar tweede verhalenbundel ‘Gegeven tijd’ waarin ze schrijft over gebeurtenissen uit haar eigen leven en de mensen die daar kleur aan hebben gegeven. Dit alles bedekt ze met een fictief sausje, maar volgens haar schrijfcoach zijn de meest vreemde situaties echt gebeurd.

Paula had langere tijd een slagerij en deed regelmatig mee aan vakwedstrijden. Ook aan de Franse worstwedstrijd van de Confrérie des Chevaliers Grand Bailliage. Met succes, ze werd tot ridder geslagen en richtte samen met vier andere ridders de Nederlandse dochterconfrérie genaamd ‘Grand-Bailliage des Pays-Bas op. Verschillende verhalen gaan over het slagersvak, de Confrérie en haar collega’s. Waaronder haar mederidders die ze bijnamen ‘Kalibertje en Kruidenmix’ heeft gegeven. Ze gaven haar ooit verkeerd advies voor een bloedworstwedstrijd in Keulen en sindsdien is de relatie niet al te best. De twee sluiten haar op in het toilet zodat ze niet geridderd kan worden door de Confrérie. Ook weigert de vrouw van Kruidenmix het recept voor de Sauce Monégasque te delen. “Zou ze soms bang zijn dat haar klanten voortaan bij mij de saus kochten. Onze winkels lagen zo’n honderdtachtig kilometer uit elkaar”, vraagt Van Rijn zich af. Gelukkig was de Prins van Monaco daar niet bang voor en geeft het recept. Wat ze vervolgens weer meeneemt naar een bijeenkomst om de collega nog even fijntjes te melden dat er helemaal geen rozijnen in de saus zitten.

Veruit de meeste verhalen in dit boek gaan over haar leven buiten de slagerij en beschrijven de meest uiteenlopende gebeurtenissen van het terug stelen van een fiets tot het uitstrooien van de as van haar tweede man. Paula heeft een prettige schrijfstijl, waardoor de verhalen lezen als een trein. Ze weet met een licht spottende toon naar zichzelf en anderen te kijken. Ook in moeilijkere situaties, want ze gaat die niet uit de weg. Ontroerend zijn de verhalen over de verzorging en het overlijden van haar beide echtgenoten, haar narcistische moeder en dementerende broer. En toch ook weer humoristisch als ze bier door de voedingsbuis van haar eerste echtgenoot giet.

De verhalen vormen een mozaïek van Paula’s leven, niet voor niets staat er verhalenmozaïek op het omslag. Uit alles spreekt een levensvreugde, want ondanks haar leeftijd en ziekte – ze heeft leukemie – staat ze optimistisch in het leven. Het lezen van dit boek zorgt voor een aangename middag, waar Paula je meeneemt langs allerlei anekdotes en waarbij je je toch regelmatig afvraagt zou dit nou echt gebeurd zijn?

 

Altijd op de hoogte blijven?